เมื่อผมเกิดมาเเม่ของผมเลี้ยงดูผมมาอย่างดีไม่ว่าผมจะซุกซน ดื้อรั้นสักเเเค่ใหนเเม่ก็เลี้ยงผมได้ เเม่ใจดีเเละชอบซื้อขนมมาให้กินบ่อยมาก เมื่อผมป่วยเเม่ก็มาเฝ้าที่โรงพยาบาล จนผมหายดีเเล้วกลับ มาที่บ้านแม่ก็ยังดูเเลมอย่างใกล้ชิด เพื่อให้ผมหายดีผมต้องสู้กับโรคที่ผมเป็นอยู่ ผมต้องออกกำลัง กายแะผักผ่อนมากๆ มีแม่และครอบครัวคอยให้กำลังใจ เพียงไม่กี่วันอาการที่ผมเป็นอยู่เพราะมีแม่
คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ผมตลอด
